Yerin adı: İç Kale’nin gezinti mahali ortasında yer alan sarnıç boyutları ile diğer sarnıçlardan kolayca ayırt edilebilir. İç Kale Sarnıcı II’nin doğusunda saraya bitişik konumdaki İç Kale Sarnıcı I konumlandırılmıştır.
Yapım Tarihi: 13. yüzyıl.
Kitabe: Binadan günümüze ulaşmış bir kitabenin varlığı bilinmemektedir.
Vakfiye: Yapıya ait vakfiye bulunamamıştır.
Kurucu: Bilinmiyor.
Sanatçı: Bilinmiyor.
Onarım Durumu: Anadolu Selçukluları sonrasında da kullanılan yapı bu dönemlerde bir takım onarımlardan geçmiş olmalıdır. Yapının günümüzde bilinen ilk onarımı 1966 yılında Eski Eserler ve Müzeler Genel Müdürlüğü tarafından gerçekleştirilen tadilatıdır. Yapılan onarımlar haricinde yapıda bazı değişiklikler de yapılmıştır. Sarnıcın terasında iki havalandırma bacası açılmıştır.
Plan: Kuzey-güney doğrultusunda uzana dikdörtgen planlıdır. Sivri tonozlu üç bölüme ayrılmış olan yapının içine güney uçta yer alan merdivenlerle inilir.
Horasan harcı ile sıvanmış iç mekân sivri kemerli beşik tonoz ile üç bölüme ayrılmıştır. Sarnıcın içine düz bir teras şeklinde düzenlenen çatıdan bir merdivenle inilir.
Üçboyutlu Özellik: Sarnıcın cephelerinde ilginç herhangi bir düzenleme ile karşılaşılmaz.
Malzeme: Yapının beden duvarlarında tuğla malzeme tercih edilmişken alt seviyede tuğla malzeme moloz taş ile birlikte kullanılmıştır.
Süsleme: Yapıda bezeme unsuruna rastlanmamıştır.
Tarihlendirme: Yapının kitabesi bulunmasa da yapıda kullanılan malzeme ve inşa tekniği 13. yüzyıla işaret etmektedir.
Değerlendirme: Sarnıçta dikkat çeken nokta, onun İç Kalenin en büyük sarnıcından biri olmasına rağmen üçgen payandalarla desteklenmemiş olmasıdır. 13. yüzyıla tarihlendirilen yapı sarnıç binalarına sayısal ve teknik veri sağlaması açısından önemlidir.
Kaynakça: KARAMUT, İsmail-TÜRKMEN, Seher ve Diğerleri; Kültür Envanteri (Alanya), T.C. Antalya Valiliği, Antalya, 2003.
KONYALI, İbrahim Hakkı, Alanya (Alâiyye), İstanbul, 1946.
LLOYD, Seton- RICE , David Storm, Alanya (Ala'iyya), çev. N.Sinemoğlu, Ankara, 1964.